Van hebben naar zijn.
In Den Haag horen we nooit de vraag "van wie is de aarde?", of "van wie is het water?" Vrijwel stilzwijgend lijkt alles opgenomen in de zogenaamde vrije markteconomie. Niet alleen arbeid, maar ook de materie eigenen we ons als vanzelfsprekend toe.
We lopen aan tegen de nadelen van dat systeem: Er zal actief gezocht moeten worden naar andere vormen van handelen (economie). Een handelen dat heilzaam is voor al het Leven en de Aarde. Dat zijn wij verplicht aan onze kinderen en kleinkinderen en aan de Aarde zelf. De urgentie om dit te doen is onvoldoende doorgedrongen in de gangbare politiek. Er is geen visie over "Vooruitgang". Economische groei wordt tot nu toe gemeten aan de hoeveelheid geld die rond gaat, niet aan dat wat werkelijk van waarde is. Dit is een dynamisch proces.
De blanco lijst staat voor "gezond verstand" en "luisteren". Dit betekent luisteren naar mensen die het echte werk moeten doen, die weten wat er aan de hand is en hoe het in werkelijkheid gaat. Dit zijn alle mensen van een gemeenschap, iedere werknemer en elke baas die ook op de werkvloer komt. Het gaat ook om het toepassen van kennis en vaardigheden die wij hebben, en daarbij alle kansen en initiatieven te benutten die bijdragen aan meer bewustwording en zorgvuldig omgaan met de aarde en al wat leeft.
Al veel te lang worden besluiten ingegeven door zogenaamde efficiëntie van de grootschaligheid. Oneigenlijke economische motieven, ingegeven door angst en het schijnbare belang van enkelingen, zijn de grondslag voor veel beleid met een eenzijdige, ouderwetse kijk op economie. Gevolg is niet alleen sociale onrust en onbehagen, ook ecologische rampen en een slechtere gezondheid staan ons te wachten als we geen rekening houden met het geheel.
Bij iedere beslissing zouden wij ons af moeten vragen of die ingegeven is door een plaatselijke gemeenschap of van hoger hand wordt opgelegd. Is dit laatste het geval dan is grote zorgvuldigheid geboden. Zijn er eerlijke uniforme regels die internationaal gelden en misbruik, inefficiëntie, vervuiling voorkomen? Wordt energie gespaard en het klimaat bewaard? Kan het water natuurlijker zijn gang gaan? Wordt de aarde (mens, dier en plant) er geestelijk en lichamelijk gezonder door? Schaadt de landbouw de aarde niet? Wordt biodiversiteit versterkt en bewaard?
Kunnen deze vragen met JA worden beantwoord, dan is het een goede beslissing. Zo niet, dan hebben we een probleem en moet een alternatief worden gevonden, het sociaal, ecologisch meest economische alternatief.
Dit betekent o.a. delen wat de aarde kan bieden, om ondertussen ook actief te werken aan het dichten van de kloof tussen arm en rijk. In eigen land, maar ook tussen de bevolkingsgroepen op de diverse continenten. Het betekent inzet op voorkomen van ziekten, voorkomen van klimaatverandering, voorkomen van ecologisch verval en voorkomen van stress .....
De mensheid heeft enorme uitdagingen: klimaatverandering, mileugebruiksruimte delen, gezinsplanning, bewaren van energie en water, landschapsherstel en het laten groeien van harmonieuze stedelijke gemeenschappen. Dat kan alleen als iedereen meedoet en verantwoordelijk wil zijn (Participatie) en we veel meer delen en samen werken voor een fijne plek onder de zon voor iedereen.
Alle ministeries, vooral onderwijs, zijn daarbij belangrijk. Samenwerken in de speciale Task Forces voor duurzame ontwikkeling en communicatie met alle betrokkenen dagelijks promoten...zou ik zeggen.
Lies Visscher
zondag, oktober 22, 2006
zaterdag, oktober 14, 2006
EU Health in all Policies conference proposes deep integration of health across sectors
Press release: 21/09/05
EU Health in all Policies conference proposes deep integration of health across sectors.
The high-level expert conference on Health in All Policies, organised under the Finnish Presidency of the EU and held in Kuopio ended after two days of deliberations, 21 September, with a range of proposals on key issues to do with mainstreaming health concerns across different policy sectors and at local, national and EU level.
Some 270 participants from across the EU attended the conference. They represented policy-makers, expert research and lobbying institutions and international organizations. The main question discussed in the conference was how to identify how health concerns and policy action can be better integrated into other policy areas.
Speaking at the closing of the conference, Markos Kyprianou, the Commissioner for Health and Consumer Protection, said that the event had rightly underlined the need for consistent policy-making on health. “The European Commission has an overarching aim to pursue an integrated approach to policy making – a ‘joined-up’ approach – which benefits the physical, social and financial health and wellbeing of European citizens.”
“Health is related to many important Union strategies and policies, such as the Lisbon and sustainable development strategies,” said Minister of Health and Social Services Liisa Hyssälä. “It would be especially useful to have information about the most crucial health impacts of these and other horizontal policies. There should be better attention paid to health effects in economic and trade policies.” She stressed that all EU policies have impacts on health and that this must be taken better into account, as the treaty requires.
The conference discussed in particular health inequalities as a multisectoral challenge; diet, nutrition and physical activity in countering the epidemic of chronic diseases; alcohol policies and the need to balance macroeconomic impacts and the health harm of alcohol use; transport and environment and related health matters; and mental health and public policies.
Clive Needle, Director of the EuroHealthNet Liaison Office and rapporteur of the conference, outlined the main recommendations of the workshops and led a plenary discussion on the issues they cover. He said that the many ideas sketched by the conference background papers and in the preparatory work had been fleshed out by the workshops. The different workshop themes intersect closely but demand distinct and varying responses.
Many of the proposals on the different themes concern making better use of impact assessments, comparable data and information and generally enhancing intersectoral cooperation.
In the area of nutrition and physical activity, the problem is better documented. Workshop proposals on this covered the need to for such things as CAP reform to target consumption of healthier foods and for trade agreements to incorporate public health aspects. They also covered traffic policies, urban planning, communication and mass media, sports, health equity and the situation of population groups. The issue of transport and environment has a particular impact here but requires specific attention, for instance in the area of evidence-based policy making. The issue of mainstreaming, while relevant to all themes, was seen as having particular leverage in the area of mental health, where fragmented and non- comprehensive approaches have been a problem.
Overall, the multifarious recommendations of the conference make up a thorough overview of how health in all policies can advance. The conference identified clear hooks and triggers between health quality and improvement and the development and growth of the EU economy. It made clear that progress on this front to ensure that the two are mutually enhancing is crucial to the Union’s sustainable development.
The proposals raised at the conference will be drawn up for inclusion into the Presidency Conclusions presented to the next session of the Council in November. “Let’s not just leave it up to the Presidency to do this work,” said Clive Needle, “but take the action proposals back to our own sectors.” The challenge, he said, is to ensure the suggestions of the conference are taken up. “How can we now turn them into real action?”
In connection with the conference the Presidency has published the book ‘Health in all policies – Prospects and Potentials’, which is available from the Ministry of Social Affairs and Health.
EU Health in all Policies conference proposes deep integration of health across sectors.
The high-level expert conference on Health in All Policies, organised under the Finnish Presidency of the EU and held in Kuopio ended after two days of deliberations, 21 September, with a range of proposals on key issues to do with mainstreaming health concerns across different policy sectors and at local, national and EU level.
Some 270 participants from across the EU attended the conference. They represented policy-makers, expert research and lobbying institutions and international organizations. The main question discussed in the conference was how to identify how health concerns and policy action can be better integrated into other policy areas.
Speaking at the closing of the conference, Markos Kyprianou, the Commissioner for Health and Consumer Protection, said that the event had rightly underlined the need for consistent policy-making on health. “The European Commission has an overarching aim to pursue an integrated approach to policy making – a ‘joined-up’ approach – which benefits the physical, social and financial health and wellbeing of European citizens.”
“Health is related to many important Union strategies and policies, such as the Lisbon and sustainable development strategies,” said Minister of Health and Social Services Liisa Hyssälä. “It would be especially useful to have information about the most crucial health impacts of these and other horizontal policies. There should be better attention paid to health effects in economic and trade policies.” She stressed that all EU policies have impacts on health and that this must be taken better into account, as the treaty requires.
The conference discussed in particular health inequalities as a multisectoral challenge; diet, nutrition and physical activity in countering the epidemic of chronic diseases; alcohol policies and the need to balance macroeconomic impacts and the health harm of alcohol use; transport and environment and related health matters; and mental health and public policies.
Clive Needle, Director of the EuroHealthNet Liaison Office and rapporteur of the conference, outlined the main recommendations of the workshops and led a plenary discussion on the issues they cover. He said that the many ideas sketched by the conference background papers and in the preparatory work had been fleshed out by the workshops. The different workshop themes intersect closely but demand distinct and varying responses.
Many of the proposals on the different themes concern making better use of impact assessments, comparable data and information and generally enhancing intersectoral cooperation.
In the area of nutrition and physical activity, the problem is better documented. Workshop proposals on this covered the need to for such things as CAP reform to target consumption of healthier foods and for trade agreements to incorporate public health aspects. They also covered traffic policies, urban planning, communication and mass media, sports, health equity and the situation of population groups. The issue of transport and environment has a particular impact here but requires specific attention, for instance in the area of evidence-based policy making. The issue of mainstreaming, while relevant to all themes, was seen as having particular leverage in the area of mental health, where fragmented and non- comprehensive approaches have been a problem.
Overall, the multifarious recommendations of the conference make up a thorough overview of how health in all policies can advance. The conference identified clear hooks and triggers between health quality and improvement and the development and growth of the EU economy. It made clear that progress on this front to ensure that the two are mutually enhancing is crucial to the Union’s sustainable development.
The proposals raised at the conference will be drawn up for inclusion into the Presidency Conclusions presented to the next session of the Council in November. “Let’s not just leave it up to the Presidency to do this work,” said Clive Needle, “but take the action proposals back to our own sectors.” The challenge, he said, is to ensure the suggestions of the conference are taken up. “How can we now turn them into real action?”
In connection with the conference the Presidency has published the book ‘Health in all policies – Prospects and Potentials’, which is available from the Ministry of Social Affairs and Health.
vrijdag, oktober 13, 2006
Denk mee over een andere economie
OPROEP OM MEE TE DENKEN OVER EEN ANDERE ECONOMIE. EEN ECONOMIE DIE SOCIAAL EN ECOLOGISCH HERSTEL TOT GEVOLG HEEFT.
GRAAG UW REACTIES naar info@aardewaardig.com. of www.ecoduso.org
Het hoeft geen betoog dat de mensheid bezig is haar eigen huis –de Aarde- grondig te vernielen. Ook zien we overal tekenen van sociale desintegratie en een grotere kloof tussen rijk en arm, tussen deelnemers en gemarginaliseerden. Daardoor is het steeds moeilijker tot goede oplossingen te komen.
Om ons tot een land als het onze te beperken: vroeger dachten we dat onze mentaliteit zich zou moeten verbeteren. Dan zijn we zuiniger met energie, vullen we de glasbak en accepteren de meerkosten van een roetfilter.
De overheid, met hulp van NGO’s, heeft veel bereikt. Maar de vervuiling en verstoring van het milieu gaan door, zijn over het algemeen zelfs verergerd. ‘Men’ is ook wat laks en afhoudend geworden t.a.v. de milieuellende. Broeikas, giftige lucht, verdwijnen van de vruchtbare aardlaag, leegvissen van zeeën – men weet er wel van, maar daar blijft het bij. Komt ook wel omdat men er, als individu of groepje, eigenlijk weinig aan kan doen, denkt men. En sociaal is het er helemaal niet beter op geworden. Ook zo’n gecompliceerd mega-probleem
Zo komt het dat steeds meer mensen dieper zijn gaan graven naar oorzaken en uitgekomen zijn bij de economie, bij het heersende financieel-economisch stelsel. Het veroorzaakt hevige concurrentie, groeidrang en zelfs en groeidwang. Het is voor de ondernemers: wachsen oder weichen. De noodzaak tot hun voortdurend en maximaal produceren (steeds nieuwe producten, mode, ingebouwde slijtage e.d.) duwt hen over de milieugrenzen heen. En de consumenten, wier behoeften stevig opgevoerd worden (Moet de zitbank niet vernieuwd? Niet een betere auto nodig dan die van uw buurman? Nee, dat valt niet meer te repareren!) de consumenten moeten in dit stelsel even voortdurend en maximaal afnemen, dus verspillen. Slappere economie? Het ‘consumentenvertrouwen’ moet hersteld worden, zeggen onze leiders en economen dan in koor. “Mensen, weer gaan kopen! Kom op, beetje actie! Trek de portemonnee!”
Dit absurde systeem blijkt erg schadelijk voor het aardse milieu en is ook niet erg gemeenschapsbevorderend. Steeds meer mensen beginnen er onvrede mee te krijgen. Maar we hebben allemaal geleerd dat dit het beste systeem is. Bij de Sovjets waren de winkelschappen immers leeg. En op economieles op school wordt de absurditeit keurig in het camouflagepak van de neoklassieke leer gehesen. Wij zijn ook allemaal min of meer de gevangene van dit systeem, hebben er ons brood uit. Het bepaalt in hoge mate onze mentaliteit. In de wereld rondgekeken, concludeert de Zwitserse econoom Binswanger: Waar de geldeconomie komt, verandert de mens. (Voor ons hier was dat zo lang geleden dat we er geen besef meer van hebben…)
Het wordt dus hoog tijd voor een economische omslag! Omwille van onze mentaliteit, onze normen en waarden. Omwille van onze overleving en die van onze medeschepselen – niets minder. Vandaar dat wij het initiatief hebben genomen voor een maatschappelijke discussie over de huidige economische orde. Want er is onder vele mensen grote onvrede over hoe het nu gaat en velen ook hebben goede plannen tot verbetering of verandering. Die willen wij uit het asfalt (en de maïsvelden) naar boven krijgen. Belangrijk is dat, meer dan vroeger, het gevoel algemener wordt dat het inderdaad best anders kan. Voor een groter, nog wat vast zittend publiek is het wellicht zaak subtiel de ogen te doen openen en enig perspectief te bieden (bijv. in de vorm van de vele alternatieven die in de wereld al gerealiseerd zijn of worden).
Vervolgens komen de contouren van een ander stelsel in zicht, een stelsel dat duurzaam is en sociaal (vandaar dat wij ons alvast EcoDuSo genoemd hebben).
Over ons plan ingelicht, kregen wij van een aantal bekende Nederlanders spontaan adhesie. Wij menen met hun steun een behoorlijke operatie van de grond te kunnen krijgen.
Om alvast een wijdere kring te bereiken doen wij een beroep op jullie medewerking. Laat ons weten wat jullie doen dat beschouwd kan worden als een correctie of verandering van de economie of de maatschappij. (Kan een deelthema of deelaspect zijn: ecotax, basisinkomen, baanbescherming, dierenrechten, rentevrij geld, natuurbehoud, e.d.) Jullie zouden in jullie blad wat -of nog meer- aandacht kunnen geven aan economische problemen en alternatieven. Dit om de geesten wat los te maken voor wat betreft een andere economie. Wij kunnen, indien gewenst, met materiaal behulpzaam zijn. Wij kunnen, samen met jullie, een korte enquete opstellen die jullie vervolgens via jullie blad zouden kunnen verspreiden. Helemaal mooi is, als jullie de discussie over economie actief zelf ter hand zouden nemen bij jullie achterban in de vorm van bijeenkomsten. Of er een punt van zouden maken op jullie bijeenkomsten. Hiervoor kan ook een beroep op ons gedaan worden.
Wij stellen ons voor de resultaten, gedane suggesties e.d. te verzamelen. Met deze bouwstenen proberen wij vervolgens een nieuw economisch huis te bouwen, samen met vele medebouwers.
Als jullie dat wensen, kunnen jullie intensief met EcoDuSo gaan meedenken en –doen. Dat zouden wij zeer op prijs stellen. Deze NGO’s (of personen daaruit op persoonlijke titel) gaan dan mede vormgeven aan de hele exercitie.
Doel is om met de uitkomst, die hopelijk met jullie hulp tot stand komt, naar de politiek en naar de Nederlandse bevolking te gaan in de vorm van een manifest.
Wij hopen dat jullie de urgentie van ons initiatief inzien en dat dit nu precies is wat nodig is, wat in ons land moet gebeuren en zelfs verwelkomd zal worden.
Met vriendelijke groet,
oktober 2006
de initiatiefgroep
(op persoonlijke titel):
Hans Ouwejan (Groene Bilderberg Conferentie),
Willem Hoogendijk (Nederland Anders/Stichting Aarde),
Thera van Osch ( OQadvies),
Hans Meek (Linker Wang/Groen Links),
Huib Poortman (Verbond Duurzame Ontwikkeling/De Groenen).
Adhesie (op persoonlijke titel) betuigden reeds:
Margreeth de Boer,
Thijs de la Court,
Wouter van Dieren,
Mient-Jan Faber,
Bob Goudzwaard,
Arnold Heertje,
Hans D. van Hoogstraten,
Roefie Hueting,
John Huige,
Jos Huizinga,
Michel van Hulten,
Douwe Jan Joustra,
Jan Juffermans,
Lou Keune,
Arjo Klamer,
Fred Matser,
Hans Opschoor,
Lucas Reijnders,
Jan Terlouw,
Roel in ’t Veld,
Koo van der Wal,.
Antwoord graag naar: info@ecoduso.org
of naar postadres:
EcoDuSo,
p/a Milieucentrum,
Oudegracht 60,
3511 AS Utrecht
Website: www.ecoduso.org
Postbank 1830956, t.n.v. Ecoduso, Utrecht
GRAAG UW REACTIES naar info@aardewaardig.com. of www.ecoduso.org
Het hoeft geen betoog dat de mensheid bezig is haar eigen huis –de Aarde- grondig te vernielen. Ook zien we overal tekenen van sociale desintegratie en een grotere kloof tussen rijk en arm, tussen deelnemers en gemarginaliseerden. Daardoor is het steeds moeilijker tot goede oplossingen te komen.
Om ons tot een land als het onze te beperken: vroeger dachten we dat onze mentaliteit zich zou moeten verbeteren. Dan zijn we zuiniger met energie, vullen we de glasbak en accepteren de meerkosten van een roetfilter.
De overheid, met hulp van NGO’s, heeft veel bereikt. Maar de vervuiling en verstoring van het milieu gaan door, zijn over het algemeen zelfs verergerd. ‘Men’ is ook wat laks en afhoudend geworden t.a.v. de milieuellende. Broeikas, giftige lucht, verdwijnen van de vruchtbare aardlaag, leegvissen van zeeën – men weet er wel van, maar daar blijft het bij. Komt ook wel omdat men er, als individu of groepje, eigenlijk weinig aan kan doen, denkt men. En sociaal is het er helemaal niet beter op geworden. Ook zo’n gecompliceerd mega-probleem
Zo komt het dat steeds meer mensen dieper zijn gaan graven naar oorzaken en uitgekomen zijn bij de economie, bij het heersende financieel-economisch stelsel. Het veroorzaakt hevige concurrentie, groeidrang en zelfs en groeidwang. Het is voor de ondernemers: wachsen oder weichen. De noodzaak tot hun voortdurend en maximaal produceren (steeds nieuwe producten, mode, ingebouwde slijtage e.d.) duwt hen over de milieugrenzen heen. En de consumenten, wier behoeften stevig opgevoerd worden (Moet de zitbank niet vernieuwd? Niet een betere auto nodig dan die van uw buurman? Nee, dat valt niet meer te repareren!) de consumenten moeten in dit stelsel even voortdurend en maximaal afnemen, dus verspillen. Slappere economie? Het ‘consumentenvertrouwen’ moet hersteld worden, zeggen onze leiders en economen dan in koor. “Mensen, weer gaan kopen! Kom op, beetje actie! Trek de portemonnee!”
Dit absurde systeem blijkt erg schadelijk voor het aardse milieu en is ook niet erg gemeenschapsbevorderend. Steeds meer mensen beginnen er onvrede mee te krijgen. Maar we hebben allemaal geleerd dat dit het beste systeem is. Bij de Sovjets waren de winkelschappen immers leeg. En op economieles op school wordt de absurditeit keurig in het camouflagepak van de neoklassieke leer gehesen. Wij zijn ook allemaal min of meer de gevangene van dit systeem, hebben er ons brood uit. Het bepaalt in hoge mate onze mentaliteit. In de wereld rondgekeken, concludeert de Zwitserse econoom Binswanger: Waar de geldeconomie komt, verandert de mens. (Voor ons hier was dat zo lang geleden dat we er geen besef meer van hebben…)
Het wordt dus hoog tijd voor een economische omslag! Omwille van onze mentaliteit, onze normen en waarden. Omwille van onze overleving en die van onze medeschepselen – niets minder. Vandaar dat wij het initiatief hebben genomen voor een maatschappelijke discussie over de huidige economische orde. Want er is onder vele mensen grote onvrede over hoe het nu gaat en velen ook hebben goede plannen tot verbetering of verandering. Die willen wij uit het asfalt (en de maïsvelden) naar boven krijgen. Belangrijk is dat, meer dan vroeger, het gevoel algemener wordt dat het inderdaad best anders kan. Voor een groter, nog wat vast zittend publiek is het wellicht zaak subtiel de ogen te doen openen en enig perspectief te bieden (bijv. in de vorm van de vele alternatieven die in de wereld al gerealiseerd zijn of worden).
Vervolgens komen de contouren van een ander stelsel in zicht, een stelsel dat duurzaam is en sociaal (vandaar dat wij ons alvast EcoDuSo genoemd hebben).
Over ons plan ingelicht, kregen wij van een aantal bekende Nederlanders spontaan adhesie. Wij menen met hun steun een behoorlijke operatie van de grond te kunnen krijgen.
Om alvast een wijdere kring te bereiken doen wij een beroep op jullie medewerking. Laat ons weten wat jullie doen dat beschouwd kan worden als een correctie of verandering van de economie of de maatschappij. (Kan een deelthema of deelaspect zijn: ecotax, basisinkomen, baanbescherming, dierenrechten, rentevrij geld, natuurbehoud, e.d.) Jullie zouden in jullie blad wat -of nog meer- aandacht kunnen geven aan economische problemen en alternatieven. Dit om de geesten wat los te maken voor wat betreft een andere economie. Wij kunnen, indien gewenst, met materiaal behulpzaam zijn. Wij kunnen, samen met jullie, een korte enquete opstellen die jullie vervolgens via jullie blad zouden kunnen verspreiden. Helemaal mooi is, als jullie de discussie over economie actief zelf ter hand zouden nemen bij jullie achterban in de vorm van bijeenkomsten. Of er een punt van zouden maken op jullie bijeenkomsten. Hiervoor kan ook een beroep op ons gedaan worden.
Wij stellen ons voor de resultaten, gedane suggesties e.d. te verzamelen. Met deze bouwstenen proberen wij vervolgens een nieuw economisch huis te bouwen, samen met vele medebouwers.
Als jullie dat wensen, kunnen jullie intensief met EcoDuSo gaan meedenken en –doen. Dat zouden wij zeer op prijs stellen. Deze NGO’s (of personen daaruit op persoonlijke titel) gaan dan mede vormgeven aan de hele exercitie.
Doel is om met de uitkomst, die hopelijk met jullie hulp tot stand komt, naar de politiek en naar de Nederlandse bevolking te gaan in de vorm van een manifest.
Wij hopen dat jullie de urgentie van ons initiatief inzien en dat dit nu precies is wat nodig is, wat in ons land moet gebeuren en zelfs verwelkomd zal worden.
Met vriendelijke groet,
oktober 2006
de initiatiefgroep
(op persoonlijke titel):
Hans Ouwejan (Groene Bilderberg Conferentie),
Willem Hoogendijk (Nederland Anders/Stichting Aarde),
Thera van Osch ( OQadvies),
Hans Meek (Linker Wang/Groen Links),
Huib Poortman (Verbond Duurzame Ontwikkeling/De Groenen).
Adhesie (op persoonlijke titel) betuigden reeds:
Margreeth de Boer,
Thijs de la Court,
Wouter van Dieren,
Mient-Jan Faber,
Bob Goudzwaard,
Arnold Heertje,
Hans D. van Hoogstraten,
Roefie Hueting,
John Huige,
Jos Huizinga,
Michel van Hulten,
Douwe Jan Joustra,
Jan Juffermans,
Lou Keune,
Arjo Klamer,
Fred Matser,
Hans Opschoor,
Lucas Reijnders,
Jan Terlouw,
Roel in ’t Veld,
Koo van der Wal,.
Antwoord graag naar: info@ecoduso.org
of naar postadres:
EcoDuSo,
p/a Milieucentrum,
Oudegracht 60,
3511 AS Utrecht
Website: www.ecoduso.org
Postbank 1830956, t.n.v. Ecoduso, Utrecht
Een ongemakkelijke waarheid
Al Gore
Lange tijd was Al Gore een roepende in de woestijn. Hij was een van de weinige prominente politici die het broeikaseffect consequent aan de orde stelden. Nu delen bijna alle wetenschappers zijn zorg. Maar dat is dan ook na recordhittegolven, smeltende ijskappen in Groenland en Antarctica, steeds kleiner wordende gletsjers, droogten, overstromingen, bosbranden en verwoestende tornado’s. De afgelopen jaren heeft Gore over de hele wereld lezingen gehouden over de klimaatverandering, die hij illustreerde met een uitgebreide diashow. Deze diashow vormt de basis voor zijn film-documentaire en boek Een ongemakkelijke waarheid. Gores onconventionele boek bevat de laatste wetenschappelijke inzichten, onthutsende foto’s, satellietbeelden, kaarten en grafieken, dit alles om te laten zien dat het broeikaseffect bestáát.
Foto’s van gletsjers van een paar jaar geleden en nu laten pijnlijk duidelijk zien wat de gevolgen van het opwarmen van de aarde zijn. Net als de foto’s van de beroemde berg de Kilimanjaro, die in zo’n dertig jaar tijd veel van haar sneeuw verloren heeft. Door middel van persoonlijke anekdotes en observaties over hoe het broeikaseffect een centraal thema in zijn leven is geworden, laat Al Gore in Een ongemakkelijke waarheid zien dat het broeikaseffect niet iets is wat alleen wetenschappers of politici aangaat: het is een morele kwestie en we hebben de verantwoordelijkheid er iets aan te doen.
In zijn boek, dat alles in zich heeft om een klassieker te worden, beschrijft hij met alarmerende helderheid en overtuigingskracht dat het broeikaseffect rampzalige gevolgen heeft als we het tij niet keren. Maar Gore is geen onheilsprofeet. De planeet verkeert weliswaar in een noodsituatie, maar tegelijk vormt deze crisis een spirituele, ethische en morele uitdaging om het gevaar af te wenden.
Klik hier voor meer informatie.
Nieuws over Een ongemakkelijke waarheid Al Gore op het NOS journaal - 1 september 2006
Agenda Al Gore Premiére An inconvenient truth - 6 oktober
Lange tijd was Al Gore een roepende in de woestijn. Hij was een van de weinige prominente politici die het broeikaseffect consequent aan de orde stelden. Nu delen bijna alle wetenschappers zijn zorg. Maar dat is dan ook na recordhittegolven, smeltende ijskappen in Groenland en Antarctica, steeds kleiner wordende gletsjers, droogten, overstromingen, bosbranden en verwoestende tornado’s. De afgelopen jaren heeft Gore over de hele wereld lezingen gehouden over de klimaatverandering, die hij illustreerde met een uitgebreide diashow. Deze diashow vormt de basis voor zijn film-documentaire en boek Een ongemakkelijke waarheid. Gores onconventionele boek bevat de laatste wetenschappelijke inzichten, onthutsende foto’s, satellietbeelden, kaarten en grafieken, dit alles om te laten zien dat het broeikaseffect bestáát.
Foto’s van gletsjers van een paar jaar geleden en nu laten pijnlijk duidelijk zien wat de gevolgen van het opwarmen van de aarde zijn. Net als de foto’s van de beroemde berg de Kilimanjaro, die in zo’n dertig jaar tijd veel van haar sneeuw verloren heeft. Door middel van persoonlijke anekdotes en observaties over hoe het broeikaseffect een centraal thema in zijn leven is geworden, laat Al Gore in Een ongemakkelijke waarheid zien dat het broeikaseffect niet iets is wat alleen wetenschappers of politici aangaat: het is een morele kwestie en we hebben de verantwoordelijkheid er iets aan te doen.
In zijn boek, dat alles in zich heeft om een klassieker te worden, beschrijft hij met alarmerende helderheid en overtuigingskracht dat het broeikaseffect rampzalige gevolgen heeft als we het tij niet keren. Maar Gore is geen onheilsprofeet. De planeet verkeert weliswaar in een noodsituatie, maar tegelijk vormt deze crisis een spirituele, ethische en morele uitdaging om het gevaar af te wenden.
Klik hier voor meer informatie.
Nieuws over Een ongemakkelijke waarheid Al Gore op het NOS journaal - 1 september 2006
Agenda Al Gore Premiére An inconvenient truth - 6 oktober
Mail een Europarlementariër
- Voor een betere wet op chemische stoffen:
Mail een Europarlementariër
Op 6 november 2006 komt het Europarlement bijeen voor de slotzitting over REACH. REACH is de nieuwe wet op chemische stoffen, waarbij ook de al langere tijd gebruikte chemische stoffen op veiligheid en milieuaspecten beoordeeld moeten worden. Het gaat hierbij om 30.000 meest gebruikte van de circa 100.000 stoffen, die op de markt zijn.
De industrie heeft lang en hard gelobbyd om het wetsvoorstel te verzwakken, zodat ze nauwelijks echte maatregelen hoeven te nemen.
Het Europarlement is de enige instantie, die daar nog wat aan kan doen! En wij zijn de burgers, die door deze parlementsleden vertegenwoordigd worden.
Vraag uw parlementsleden zich sterk te maken
Wij kunnen allemaal een mail sturen aan onze Europarlementsleden, waarin we vragen om een goede wet, waarin op zijn minst:
Gevaarlijke of schadelijke stoffen verplicht worden vervangen als er een minder schadelijk alternatief voorhanden is
Consumenten het recht hebben te weten, wat voor chemische stoffen in hun producten zitten
Producenten volledig verantwoordelijk zijn voor hun producten
Ga naar www.chemicalreaction.org
Klik op de link, klik vervolgens op de rode actiesticker en vervolgens op Nederland op de kaart of in de lijst met EU landen. U krijgt dan een overzicht van de Nederlandse Europarlementsleden en hoe zij over de bovengenoemd drie punten hebben gestemd. Kies een parlementslid dat niet of tegen gestemd heeft en dring er in uw mail op aan om wel deze drie punten te steunen. Of kies een parlementslid dat voor gestemd heeft en schrijf BRAVO en Ga zo door! Mail ze allemaal, of mail er een paar. Alle beetjes helpen. Laat ze in elk geval weten hoe u erover denkt.
Abonneren op:
Posts (Atom)